KELLE KOLTUKTA

KELLE FIRINDA

Herkes soframı köftelerin işgal ettiğini sanıyor. Hatta “İnternette bir blog oluştur, malzemen hazır: Köftelerinin tarifini yaparsın.” diyecek kadar abartanlar bile oldu.

Ve ben kamu oyunu büyük bir hatadan kurtarma adına, benim için küçük fakat insanlık için inanılmaz derecede büyük bir adım atıyorum. Evet blog oluşturdum ama Köfte tarifi yapmayacağım. Evet, okulda, öyle aralarında ; çok seyrek de olsa, evde köfte yediğim doğru ama ben köfte canavarı değilim. İnsanlık beni böyle tanımamalı.

Madem durum budur, ben de kolları sıvıyorum ve size farklı bir tarif sunuyorum. KELLE!

Malzemeler:
KELLE (Gözleri ve ay boynuzları üstünde)

Kellemizi dişleri fırından görünecek şekilde tepsiye yerleştiriyoruz. Bu arada fırını olabildiğince yüksek ısıya ayarlıyoruz. Fırınımız ısınadursun biz kellemizin üzerine yumurta sarısı sürüyoruz.(Tercihen üzerine susam da serpiştirebiliriz.)
Kelleyi fırına yerleştirirken boynuzları fırının tavanına takılıyorsa, boynuzun fazla olan kısmını uygun bir demir testeresiyle kesiyoruz.(Aman dikkat boynuzla boğuşurken gözlerini falan çıkarmayın, kellenin estetiği için gözlerin sağlamlığı çok önemlidir zira..)

“Kellem fırında ne kadar kalacak, ne kadar kalacak?” sorusunu duyuyor gibiyim. Ama dikkat! Usta bir kelle pişiricisi olmak istiyorsanız, sabretmeyi öğrenmelisiniz. Kelleyi pişirirken ölçütümüz kesinlikle zaman değil, kellenin dişleridir. Şöyle ki: Kelle piştikçe dişleri daha bir görünecek ve sırıtmaya benzer bir manzarayla karşılaşacaksınız. Ne zaman ki kellemiz sırıtmanın son noktasına ulaştı, kellemiz pişmiş demektir. (Hiç dikkatinizi çekmiş midir bilmiyorum, fırınlarda, düdüklülerde kellenin pişme süresi hakkında bir bilgi hiç yoktur. Sebebi malum: “dişler”)

Kelleniz daha fazla sırıtamaz duruma gelince fırının fişini çekiyoruz. Servise sunuyoruuuz.

Ağızlara layık pişmiş kelle. Afiyet olsun.



(Bu tarifi yapmış olduğuma inanamıyorum.) :)